Een journalist moet nogal een druk schema hebben, amai...
Ik heb twee opdrachten die elk volgende week af moeten zijn. (Respectievelijk woensdag & donderdag)
De eerste opdracht is van 'Ethische Vraagstukken'.
Daarbij moet je in groepswerk een thema bespreken (ik heb Pers & Gerecht). Hierbij moet je vooral oog hebben voor de ethische richtlijnen die men al dan wel volgt. Hierbij moeten we als extra ook nog een interview afnemen van een journalist, en dit interview moet natuurlijk over het thema gaan.
Meer dan een maand geleden hebben wij een journalist van VTM gecontacteerd. Meteen stuurde hij enthousiast terug en wilde hij graag geïnterviewd worden... Tot we de mail stuurden waarin we vroegen wanneer we konden afspreken. Hij heeft een maand niet meer van zich laten horen. Tot we opeens vorige week een mailtje kregen... Pffff... Ja sèg hei... Ok, er was niet veel tijd meer, dus hij wou het dan nog wel telefonisch doen. Ondertussen heb ik hem een mailtje gestuurd, waar hij nog niet op heeft geantwoord...
Vandaag heeft een andere journalist van één laten weten dat ze gerust wilde meewerken aan een interview, maar dan ook wel telefonisch.
Een derde heeft nog niet geantwoord.
Twee van deze drie worden zeker nog deze week geïnterviewd...
En dan opdracht twee voor het vak 'Redactievaardigheden'.
De opdracht luidt: Neem een interview af met iemand waarbij het onderwerp actueel is. Dat kan niet zo moeilijk zijn toch?
Awel sè. Ik heb een heel sympathieke twintiger uit Ravels die meteen reageerde. En dat interview ligt al vast. En niet telefonisch hè, face to face.
Dus deze week staat me er een marathonnetje aan interviews te wachten. Nu hoop ik maar dat ik de juiste vragen aan de juiste persoon stel. En daarna ben ik een meester in het interviews afnemen hè... Of dat hoop ik toch...
Als ik het later ook zo druk ga hebben als die drie journalisten, dan voorspel ik een stressvol leven. Maar ja, we doen het graag hè...
Over de mysteries die zich schuilhouden in de mist...
Titel: The Mist Jaar: 2007 Regisseur: Frank Darabont Schrijver: Stephen King, Frank Darabont Acteurs: Thomas Jane, Marcia Gay Harden, Laurie Holden, Andre Braugher, Toby Jones, William Sadler en anderen Genre: Horror, Science-Fiction, Thriller Synopsis:
Er is een grote storm geweest, en David gaat samen met zijn zoontje naar de supermarkt om eten en drinken op te slagen voor als de storm erger zou worden. Maar dan duikt er plots een vlaag van zeer dikke mist opsteken. Je kan niet verder dan een meter ver zien. David zit samen met zijn zoontje vast in de supermarkt met verschillend andere mensen. Men beweert dat er zich iets schuilhoudt in de mist, dat men zeker niet naar buiten mag gaan.
Wanneer iemand het toch waagt naar buiten te gaan wordt hij door een bloeddorstig uit elkaar gereten. Ook de buurman van David wil de 'geruchten' niet geloven, en waagt een stap naar buiten. Ook hij komt niet meer levend terug.
David en zijn zoon worden geterroriseerd door bloeddorstige monsters en wachten bang af in de supermarkt en hopen dat de winkelruiten het niet begeven door de mega-insecten die er zich nestelen.
Dan is er nog Mrs. Carmody Reppler die godsdienstwaanzinnig is en vindt dat er menselijke offers gemaakt moeten worden voor God. Zo zal Hij hen redden van deze monsters.
Zullen David, zijn zoon en enkelen proberen te ontsnappen of maken ze geen kans, en wie zijn de menselijke offers die gemaakt worden? De mist schuilt vol met mysteries die beter niet ontrafeld worden...
Ik wou deze film graag bespreken omdat er de laatste dagen een bizar soort mist in de lucht hangt. Het deed me erg denken aan deze film (je zou er nog nachtmerries van krijgen). Het eerste wat ik al geweldig vind, is dat deze film gebaseerd is op een meesterwerk van Stephen King, mijn held als het op boeken aankomt. De meester horrorschrijver, zo wordt hij wel eens genoemd, en hij mag die titel met eer dragen. Veel boeken van hem zijn al verfilmd, deze vind ik toch wel bij de betere horen, maar dat kan mijn mening zijn. Ik wil wel even duidelijk maken dat ik het boek nog niet gelezen heb, ik kan dus niet vergelijken. Een feit is, bij elke verfilming van een boek, dat het boek altijd (of toch in de meeste gevallen) beter is als de film. Men kan gewoon nooit alle details van het boek overbrengen in film, dan zou hij uren duren.
Ik vond deze film echt ziekelijk. Maar dan in de goede betekenis (als die dan zou bestaan). Dit is horror-thriller zoals ik het graag heb. De schrik die de acteurs verbeelden, dat maakt een thriller goed of slecht. Je moet de angst kunnen voelen, je MOET op het puntje van je stoel zitten en meermaals bijna een hartinfarct krijgen van de schrik. Dat is een echte horror/thriller.
Het goede aan deze film is dat het laat zien waar wanhopige mensen tot toe in staat zijn. Ik denk dat dit niet mag worden onderschat. Ik zeg niet dat je ooit in deze situatie terecht komt. Dat hoop ik althans niet, monsters op onze wereld lijkt me niet echt fijn. Maar ik bedoel de wanhoop waar sommige mensen zich in bevinden, kan tot verschrikkelijke dingen leiden. Je doet dingen waar je anders niet voor in staat bent. Dat is echt super goed uitgebeeld in deze film, en dat is eigenlijk ook een beetje waar hij rond draait. Hoe wanhopig kan een mens worden tot hij acties onderneemt, en wat zijn dan die acties?
Wat deze film nog beter maakt, is dat er een kind in het verhaal meespeelt. Dat maakt het nog altijd moeilijker om uit situaties te geraken. Een kind waar je voor moet zorgen, draagt een extra last en dit maakt het geheel alleen nog maar spannender.
Ik hoop maar dat er de volgende dagen niets verschrikkelijks uit de mist komt verschenen, het zou me nogal ongemakkelijk maken.
Je moet deze film echt wel gezien hebben, zeker als je, net als ik, een echte Stephen King-freak bent of als je echt van thrillers houdt. Kan je er niet zo goed tegen, kan je deze film beter even links laten liggen!
Blijven in onze wereld of vertrekken naar je fantasiewereld?
Titel: Pan's Labyrinth (origineel: El laberinto del fauno) Jaar: 2006 Regisseur: Guillermo del Toro Schrijver: Guillermo del Toro Acteurs: Ivana Baquero, Sergi López, Maribel Verdú, Doug Jones, Ariadna Gil, Álex Angulo en anderen Genre: Drama, Fantasie, Oorlog 3 Oscars gewonnen: Best Art Direction, Best Cinematography, Best Makeup 3 Oscar nominaties: Best Original Music Score (Javier Navarrete), Best Original Screenplay (Guillermo del Toro), Best Foreign Language Film Synopsis:
Het verhaal speelt zich af in Spanje in 1944 (in de Tweede Wereldoorlog dus). Het volgt het meisje Ofelia, die samen met haar moeder naar kapitein Vidal reist, haar nieuwe stiefvader. Haar moeder is zwanger van hem. Ofelia leest zeer graag sprookjesverhalen en is ervan overtuigd dat feeën en elfen echt bestaan. Onderweg vindt Ofelia een grote sprinkhaan, die hen volgt naar hun nieuwe huis. Ze ontdekt daar een labyrint. 's Nachts gaat ze samen met de sprinkhaan, die zichzelf in een elf veranderd heeft, via het labyrint naar een oude put waar ze een faun ontmoet. Deze vertelt haar dat ze de prinses is van de onderwereld, maar dat ze drie taken uit moet voeren voor volle maan voor ze naar haar wereld terug mag keren.
Ofelia is haar wrede wereld beu, waar ze moet omgaan met haar erg strenge, egoïstische stiefvader, haar erg zieke moeder, de oorlog en het geweld dat haar stiefvader met gemak hanteert. Ze besluit de drie opdrachten uit te voeren, maar deze zijn helemaal niet zo ongevaarlijk en al zeker niet zonder gevolgen...
De film is prachtig en gruwelijk op hetzelfde moment. Het is een echte fantasiefilm, maar absoluut niet te vergelijken met 'Harry Potter', 'Twilight' of 'Lord of the Rings'. Eerder in het genre van 'Inkheart' of 'Percy Jackson & The Olympians: The Lightning Thief', maar dan toch nog anders. De film is echt heel mooi, maar heeft ook wel enge scènes. Zo krijgen we bijvoorbeeld ook te zien hoe de stiefvader een gevangene doodschiet of martelt. De gruwelen die hij veroorzaakt zijn vreselijk, maar maken het verhaal heel goed. Je snapt waarom Ofelia weg wil uit haar eigen wereld. De ontmoeting met de faun vond ik ook best wel eng. Hij is zo goed weergegeven waarbij je jezelf het hele verhaal afvraagt of hij nu eigenlijk goed of slecht is. Hetzelfde heb je met de elfen. Ook de opdrachten die Ofelia moet doorstaan zijn best wel griezelig en je zit steeds op het puntje van je stoel. Ik dacht eerst (vooral dan door de poster) dat dit een kinderfilm was, dus niet! Hij is echt heel eng op sommige momenten en het oorlogsverhaal dat er zich afspeelt is ook niet altijd mooi om te zien.
Maar het verhaal, de film op zich, is echt prachtig. Super goed geacteerd, de emoties waren heel mooi weergegeven, de innerlijke strijd van Ofelia van de echte wereld willen helpen maar toch naar de onderwereld willen gaan, echt heel goed allemaal! Het feit dat er Spaans wordt gepraat en niet Engels is ook helemaal niet storend. Echt een aanrader dus, maar dan voor mensen die graag fantasiefilms kijken en ook een beetje tegen enge taferelen kunnen.
Gisteren ging ik naar de site van 'De Morgen' en zag dit er staan:
Je kan online meedoen aan de voorrondes, en ik dacht: waarom ook niet. Nu we dit jaar les spelling hebben, kunnen we het er maar eens op wagen zeker... Niet dat ik er iets van verwacht, maar het is wel eens grappig om er aan mee te doen.
Ik wist niet dat je zomaar online mee kon doen. Dit jaar kun je de test op hun website doen, maar je kan ook op Twitter meedoen. Ik vind het best gek dat ze de voorrondes zomaar op het internet laten doorgaan. Je kan zo toch gemakkelijk vals spelen lijkt me. Maar dat zullen ze dan wel in de volgende ronde merken. Ik heb het gewoon ingevuld.
Het waren eerst meerkeuzevragen. Ze gaven drie mogelijke schrijfwijzen van een woord, en dan moest je het juiste woord aanduiden, en zo waren er een tiental woorden. Daarna gaven ze nog een tiental zinnen waar je de fouten uit moest halen.
Voor de geïnteresseerden: je kan meedoen van 12 tot en met 18 november. Dat zijn dus nog 2 dagen. De uitslag van de voorrondes zal op 4 december in de krant staan (De Morgen).
Hier kan je de website vinden van 'Het Groot Dictee der Nederlandse Taal'.
Titel: Finding Neverland Jaar: 2004 Regisseur: Marc Forster
Schrijvers: Allan Knee, David Magee Acteurs: Johnny Depp, Kate Winslet, Julie Christie, Radha Mitchell, Dustin Hoffman, Freddie Highmore en anderen. Genre: Biografie, Drama, Familie
1 Oscar gewonnen: Original Music Score (Jan A.P. Kaczmarek)
6 Oscar nominaties: Best Picture, Best Adapted Screenplay, Best Actor (Johnny Depp), Best Art Direction, Best Costume Design, Best Film Editing
Synopsis:
Het verhaal gaat over de Schotse schrijver J.M. Barrie. Hij ontmoet de weduwe Sylvia Llewelyn Davies en haar zonen en ontwikkelt een mooie vriendschap met hen. De fantasie die hij deelt met haar kinderen is bijzonder leuk en gebruikt deze als inspiratie voor zijn nieuwe toneelstuk 'Peter Pan'.
In het begin vond ik het verhaal wat saai, het komt wat traag op gang. Eerst dacht ik dat de film helemaal niet goed ging zijn. Maar je moet even wachten en hij wordt gewoon geweldig.
Ik denk dat het 'saaie' gedeelte in de film staat voor de 'writers block' die Barrie ondervindt. Hij zit in een moment waar niet in zijn leven nog interessant lijkt en hij vindt geen inspiratie meer voor zijn stukken.
Als dit moment over is, wordt het interessant. De fantasie die hij gebruikt om één van hen (de kinderen) te worden, het plezier die hij naar hen brengt, is gewoon geweldig.
Ook het droeve deel van het verhaal is heel goed gegaan. Ze hebben er goed aangedaan om de ziekte van de moeder op te bouwen van een verkoudheid naar iets veel erger. Ik vind het fijn hoe ze het positieve in het verhaal laten en hoe ze de toeschouwers vertellen hoe belangrijk het is om je eigen fantasie te hebben en dat het niet verkeerd is om er in te geloven.
Het einde is zo erg, maar zo mooi. Het is het perfecte einde.
Iedereen kent 'Peter Pan', maar het is fijn om het verhaal erachter ook te weten. Ik weet dat het een film is, dus niet alles gebaseerd op feiten, maar de emoties, het verdriet, het plezier en de fantasie maakte hiervan een hele mooie film.
Zelfs als was het begin niet zo goed, het was één van de mooiste films die ik ooit gezien heb.
Voor het allerheiligenverlof had ik er ook al iets van gelezen in 'De Metro', maar toen was alles nog onzeker. Maar ja, dan kan je al beginnen vrezen.
En hopla, het is zover: weerom gaat men staken bij de NMBS.
Het feit is dat ik het die mensen nog niet zo kwalijk neem, ze zullen wel een reden hebben om te staken (of zo valt er toch te lezen). Maar ik weet niet of men die soort acties eigenlijk nog wel kan permitteren?
Twee jaar lang heb ik wekelijks de trein genomen naar Hasselt en Turnhout. Verschrikkelijk veel tijd heb ik verloren, heb ik gewacht, ben ik te laat aangekomen, heb ikzelf een ander traject moeten uitstippelen.
Een drietal keer ging het er gewoon over... Ik ben eens om 8u 's morgens bij mij thuis vertrokken om dan pas om 1u 's middags eindelijk in Hasselt aan te komen... 5u!!! Voor een rit die normaal 2u duurt...
Er gebeurt zo dikwijls iets waardoor alles in de war komt. En zelfs dat kan ik nog begrijpen, er zijn dingen waar men niets aan kan doen, zoals wanneer iemand onder een trein springt. Dat zijn zeer tragische gebeurtenissen waar de NMBS niet veel aan kan doen. Maar de communicatie is een ander ding waar ze wel gebruik van zouden kunnen maken.
Bijvoorbeeld (vorig jaar gebeurd):
Normaal rijd ik met de trein van Turnhout naar Lier om in Lier de trein te nemen naar Hasselt.
In Turnhout aangekomen met de bus, krijg je te horen dat je trein 40min vertraging heeft. Plezant om te beginnen. Ik heb toen getwijfeld om een andere trein te nemen, maar dat heb ik toen toch maar niet gedaan. Uiteindelijk kwam de trein, zegt men opeens, de trein zal niet tot in Lier kunnen rijden... OK dan, en wat moeten wij dan doen meneer? Maar denkt ge dat ge dan ergens een conducteur vindt? Nee hoor. Dus ben ik toen in Herentals uitgestapt, daar kan je ook een trein naar Hasselt nemen.
In Herentals niets te merken van de voorbije chaos. De trein rijdt tot in Mol en men zegt dan: "De trein rijdt niet meer verder." Euhm pardon??? En hoe geraak ik dan in Godsnaam in Hasselt? Oh maar denk maar niet dat er enige uitleg komt.
In Mol belooft een stationschef ons binnen 10min info te geven om ons traject verder te kunnen zetten. Ik heb daar dus 1,5u gezeten! Verschillende keren ben ik aan de info én aan de balie gaan vragen of men al iets meer wist. Oh nee, de trein rijdt niet, meer weten ze niet. Zie ik daar voor mijn neus de trein naar Hasselt weg rijden. Terwijl iedereen in het station zit te wachten op de trein. Plezant, kan me dat dan niet even zeggen? Een uur later nog steeds geen info. Ikzelf dan maar op eigen houtje naar het perron. Daar kwam een trein, die normaal naar Hasselt rijdt. Weer geen conducteur te zien voor informatie. Ik vraag het even aan de andere mensen op hetzelfde perron, zij dachten ook de trein van Hasselt, zij wisten niets over de chaos. Dus ik op de trein, en eindelijk in Hasselt geraakt. Dan moet je weten dat er nog een tiental mensen in dat station zaten te wachten op info en die weer die trein hebben gemist.
SCHANDALIG vind ik dat. Eerst beloven dat je info gaat geven, en dan niet meer op komen dagen.
Ik snap dat er dingen gebeuren, ik snap dat er stakingen zijn... Maar alstublieft, wij, de studenten, en al die andere mensen die het openbaar vervoer nemen, omdat er al zo dikwijls gevraagd is om alstublieft niet de auto maar de bus of de trein te nemen, geef ons alstublieft toch een beetje info. Dat is echt niet zo moeilijk...
En dus vind ik het nu niet erg gepast om weer met hinder op het spoor te beginnen (of erger te maken). Ook kon men de dag misschien ietsje beter kiezen? Alle kotstudenten, die braafjes met de trein naar huis gaan omdat het vrijdag een vrije dag is, moeten weeral beroep doen op iemand met een auto... Ik vind het niet meer echt serieus.
Dit stuk was een soort van filosofische vertelling over het wel of niet redden van een persoon, en wat daarbij de positieve en de negatieve gevolgen van zouden zijn.
Het decor bestond uit een bak met water waarin kermiseendjes in lagen met daarachter een reddersstoel, links stonden dan nog twee hometrainers die dienst deden als zogezegde fietsen. Dit alles stond op een verhoogje.
Dit was voor mij een beetje een teleurstelling. Ik wist niet wat ik moest verwachten, want ik ben nogal last minute ernaartoe gegaan, maar het viel toch wel tegen.
De spelers waren op zich wel goed, ze zaten perfect in hun rol. Er waren 3 spelers, 1 man en 2 vrouwen. Je kan zien dat ze goed toneel kunnen spelen. Ik denk dat vooral de regie hier een beetje de mist in gegaan is.
Het stuk zelf is heel filosofisch en misschien ook wel een beetje absurd. Een man verdrinkt en 2 vrouwen blijven een uur lang 'filosoferen' over de voor en tegens van het redden van de man. Het stuk zelf is best wel absurd en misschien wel moeilijk te spelen, maar het kon toch beter.
Je zag dat de regisseur er grappige stukjes in wou brengen, maar die kwamen er niet helemaal goed uit en er waren ook verschillende dingen ingebracht waarvan ik het nut absoluut niet snapte. Zo kwamen de 3 spelers allemaal op en begroetten ze elke toeschouwer, en elkaar, met 'goedenavond' en legde ze op elke tafel (het was geen tribune maar # tafeltjes) een kermiseendje, dat op zich duurde zo'n 5 à 10 minuten. Het feit is dat men er achteraf helemaal niets mee deed en het dus eigenlijk geen nut had. Ik dacht dat men zo van het begin duidelijk wilde maken dat er veel interactie ging zijn tussen de spelers en het publiek, maar daar heb ik ook niet zo heel veel van gemerkt.
Wat me ook een beetje stoorde was de man in de vorm van de verteller, zeker in het begin. Hij speelt eigenlijk de verdrinkende man en soms de verteller. Zo zegt hij bijvoorbeeld: "De één zegt" (en dan zegt de ene vrouw iets) "waarop de ander antwoordt" (en dan zegt de andere vrouw iets). Vooral in het begin vond ik dit een beetje stom en overbodig. Op het einde was dit misschien wel grappig omdat de vrouwen er 'geïrriteerd' van werden en die rol overnamen en zo begonnen te vertellen wat de man moest doen.
Mijn conclusie bij dit stuk is dat je een beetje op je honger blijft zitten. Het was niet slecht gespeeld, maar het had, naar mijn inzien, veel anders en beter kunnen zijn met andere regie-instructies.
Schrijver: Toon Tellegen
Regisseur: Edith Vande Schoor
Acteurs: Mich De Laet, Gerd Reijmakers, Rony Van Rumst
Ik had echt wel lang haar en wou daar eens na 4-5 jaar toch eens verandering in brengen. Ik had ze bijna nooit meer los, altijd in eens staart. Dus hebben we er maar een stuk aflaten doen...
Ervoor lang, erna kort...
Ik ben echt wel super tevreden van mijn kapper. Ik ga er nu al enkele jaren naartoe en ze doen precies wat je vraagt. Ik weet dat er kappers zijn waar ze er de helft afknippen terwijl je enkel vroeg voor 'de puntjes'. Deze kapper niet, precies de lengte die je vraagt, precies de manier jij het wil.
Of je laat het gewoon aan hen over en ze maken er zeker iets mooi van. Bij hen ben je zeker in goede handen!
Ik ga altijd naar Figaro in Turnhout, ik vraag ook altijd naar Michel, maar de andere zijn zeker evengoed!
Ze hebben ook al verschillende keren een make-over gedaan voor verschillende tijdschriften als Onderox en Steps, en altijd met een mooi resultaat! Op hun website kun je hier een paar voorbeelden van bekijken, er staan ook foto's van hunzelf op. Zeker een bezoekje waard!
Deredactie.be meldt dat Martine Tanghe langdurig afwezig zal zijn door borstkanker. Wat opvalt is dat Martine Tanghe het gezicht was van de campagne 'Laat naar je borsten kijken' en zich al jaren inzet voor 'Kom op tegen kanker'.
Ik vind het zeer erg voor haar. Kanker is een vreselijke ziekte die te veel slachtoffers maakt, ik hoop dat ze na haar operatie snel beter wordt en dat alle slechte dingen zullen verdwijnen en dat ze goed kan revalideren.
Martine Tanghe is, volgens mij, één van de beste nieuwslezers. Ze let heel erg op haar taal, en die is dan ook altijd uitermate verzorgd. Ze leest de berichten op een correcte manier en toont de juiste 'emoties' bij elk bericht. Ze is erg goed in haar vak.
In Volt zien we haar langs een iets vlottere kant. Naast Kobe Ilsen kan er wel eens een grapje of lachje vanaf, maar in de debatten weet ze toch weer steeds de correcte vragen te stellen. Het is fijn om haar ook eens op die lossere manier te zien. Ik denk dat het populaire van het programma ook dit evenwicht is tussen de grappige Kobe en de professionele Martine. Als duo zijn ze perfect. Hopelijk wordt ze snel beter!
Ook Phara de Aguirre van de VRT kreeg enkele jaren geleden met borstkanker te kampen. Zij herstelde volledige
Pink Ribbon is een organisatie die zich bekommert over vrouwen met borstkanker en de preventie tegen deze kanker. In België heeft men ook een Pink Ribbon-magazine. Op hun website kan je info over hun recent nummer vinden.
Op de Boekenbeurs lag er een kaartje met deze afbeelding en tekst bij uitgeverij 'Vrijdag'. Schitterend toch? Ik vond het wel een beetje grappig, vooral omdat ik nu voor journalist studeer.
De reclame gaat over 'Apache'. Men noemt zichzelf de eerste échte onafhankelijke journalistieke website in Vlaanderen, gemaakt door professionele journalisten. Men maakt hier reclame om aandelen te kopen voor deze website.
Apache bestaat sinds 24 februari 2010 en nam de plaats in van de blog 'De Werktitel', die ook door professionele journalisten onderhouden werd.
Ze willen de nadruk leggen op ongebonden en degelijke kwaliteits- en onderzoeksjournalistiek. Ze willen onderwerpen aankaarten die belangrijk zijn in de maatschappij en die in de media een beetje vergeten worden. Zo wil men zich bijvoorbeeld verdiepen in 'bestofte' dossiers en wil men opinies aan de man brengen die anders niet worden gehoord.
Ze gaan niet het nieuwste van het nieuwste geven en up to date zijn in elke nieuwsbericht. Men vindt het veel belangrijker om de essentie bloot te leggen en een diepere analyse over het onderwerp te geven. Zo zal op deze website nooit de laatste roddels over de BV's verschijnen, maar eerder het serieuze nieuws wat je ook in een kwaliteitskrant zou verwachten.
Het fictieve (?) verhaal over de grootste toneelschrijver der tijden, William Shakespeare, en hoe hij tot het verhaal van Romeo & Julia is gekomen.
Titel: Shakespeare in Love Jaar: 1998 Regisseur: John Madden Schrijvers: Marc Norman, Tom Stoppard Acteurs: Gwyneth Paltrow, Joseph Fiennes, Geoffrey Rush, Colin Firth, Ben Affleck, Judi Dench en anderen Genre: Komedie, Romantiek, Drama 7 Oscars gewonnen: Best Picture, Best Actress (Gwyneth Paltrow), Best Supporting Actress (Judi Dench), Best Art Direction, Best Costume Design, Best Original Musical or Comedy Score, Best Original Screenplay Synopsis:
Het verhaal gaat over William Shakespeare die zijn inspiratie voor het schrijven even kwijt is, hij zoekt hiervoor een muze, maar weet er telkens de verkeerde voor uit te kiezen. Dan ziet hij de mooie Viola, de dochter van een rijke heer, en besluit hij dat ze zijn muze zal worden. Viola vindt een grote passie in de poëtische woorden van Shakespeare en droomt er vurig van om zelf een actrice in het toneel te worden. In die tijd was het verboden om vrouwelijke toneelspeelsters te hebben, en dus speelden de mannen ook de vrouwelijke rollen. Viola vermomt zich als jongen en wordt gekozen om in het nieuwe toneelstuk van Shakespeare mee te spelen.
De romance tussen Viola en Shakespeare wordt de inspiratie voor het romantische drama 'Romeo and Juliet'.
Ik vind de film zo goed, en dan vooral voor al de verborgen humor en verwijzingen die er in zitten, dat op zich vind ik al geweldig. Het verhaal vind ik ook super. Het is leuk dat men het alom bekende verhaal van Romeo en Julia gebruikt om een ander verhaal te brengen. De overgang tussen de romance tussen Shakespeare & Viola en het verhaal van Romeo en Julia is prachtig gedaan. Men wil een beetje laten zien dat een schrijver zijn inspiratie wel degelijk van het echte leven kan halen, en dat de grote verhaallijn overeen kan komen, maar dat daarom niet het hele verhaal in het echt zo gebeurd moet zijn. Zo vind ik bijvoorbeeld de vergelijking tussen het einde van Romeo & Julia en hun einde schitterend gedaan. Romeo & Julia beseffen dat ze nooit een mooi leven samen kunnen hebben, behalve als ze beide sterven, of dat is toch een beetje de essentie van dat verhaal; het is dus absoluut geen happy end. Bij Shakespeare en Viola is er ook geen happy end, maar dan op een iets genuanceerder manier. Ze beseffen dat ze niet samen kunnen leven, maar sterven daarom ook niet, zo drastisch stelt men het daar niet. Hun leven gaat eigenlijk gewoon door, toch blijft Viola zijn muze en hopen ze elkaar nog terug te zien, al is het pas in de dood.
Ik denk dat velen het einde wat jammer vinden, je wil toch een happy end waarbij ze samen leven, en trouwen en nog meer van dat. Ik vind het super dat ze het zo gedaan hebben. Er zit een beetje realiteit in: je kan het wel dromen (zoals in vele films) maar de realiteit blijft hard.
Ik vond het een mooie, grappige film, en dat het over Shakespeare en theater ging was voor mij nog eens een extra pluspunt!
1 november: Allerheiligen, de dag dat we al onze overleden dierbaren herdenken.
Hierbij zet ik een tekstje dat ik geschreven heb in de tijd dat men bij mijn grootvader kanker heeft ontdekt, dit was in januari/februari 2010. Enkele maanden later is hij gestorven.
Voor Pa (°26 december 1928; +20 mei 2010)
DUISTERNIS
Wanneer de duisternis steeds dichterbij komt, zachtjes en ongemerkt, schrik je des te harder wanneer je ontdekt dat hij vlak achter je staat. Het is altijd onwerkelijk en steeds onomkeerbaar.
Tijd is op dat moment een vervloeking. "Wat als... ?" is dan meestal de vraag. Dat zal je nooit weten. Zelfs in een andere wereld is de tijd de hoogste macht. Niets of niemand kan daar iets aan veranderen.
Je daden, je woorden, je emoties, je gedachten... Wat gebeurd is, is gedaan. Enkel herinneringen blijven een product van dit hele gebeuren. Ze kunnen vervagen, maar verdwijnen doen ze nooit. En dan, slechts een kleine handeling, een kleine lach, een straaltje zonneschijn of een beetje hoop doen deze herinnering weer opflakkeren en herleven uit zijn as. Deze herinneringen zijn de mooiste, diegenen die je dacht verloren te zijn, maar die je op een onverwacht moment weer doen lachen.
In de duisternis lijkt alles te verdwijnen. Het is donker en stil, geen plaats voor een lach, enkel voor een traan. Maar wanneer je goed kijkt zie je de straal. De straal van al het goede die je altijd door de duisternis leidt. Zie je hem niet? Kijk dan nog eens, want deze straal verdwijnt niet, hij blijft eeuwig. Gemaakt uit al het positieve, al de goede herinneringen, de glimlachen, de liefde en de hoop. Het geeft je dat gevoel: vertrouwen en geluk.
Het schijnt onwerkelijk, maar het is waar. Vertrouw me maar...
