Voor een schoolopdracht heb ik verschillende mensen op straat moeten interviewen. Een voxpop zoals dat in vaktermen heet. Mijn vraag aan deze mensen was simpel:
Verkiest u een Vlaamse film of kijkt u toch liever naar een film uit Hollywood?
CC BY-SA 2.0 Philld
De Vlaamse film wint aan populariteit. De kwaliteit van de verhalen stijgt en de acteerprestaties zijn zeer goed. De Oscarnominatie voor Rundskop is hier het ultieme bewijs van. Maar wat kiest de gewone Vlaming: een Vlaamse of een Amerikaanse film?
Het resultaat kan u bekijken op mijn 'schoolblog', die u kan vinden door op deze link te klikken.
Gisteren stond het internet er opeens vol mee!
Facebook, Twitter, Youtube en andere sociale media stonden vol met 1 filmpje dat overal gedeeld werd: 'Kony 2012'.
Het filmpje is een mini-documentaire van 'Invisible Children Inc'. Een grote groep jongeren die opkomen voor kinderen in nood in Afrika.
Aan het woord is Jason Russell. Hij vertelt het verhaal van Jacob, een jongen die hij ontmoette in Afrika en die een vriend is geworden. Hij laat beelden zien van Jacob en honderden andere kinderen die niet in hun eigen huis kunnen slapen omdat er dan te veel kans is dat ze worden ontvoerd.
Er verdwijnen regelmatig kinderen in Uganda (Centraal Afrika). Ze worden ontvoerd door LRA, een rebellengroep die de jongens gebruikt als kindsoldaten en meisje als sekslavinnen. Deze groep staat onder leiding van Kony.
Sinds kort heeft de Verenigde Staten militairen gestuurd naar Uganda om Kony te arresteren en te vervolgen. Maar ze dreigen op deze beslissing terug te komen omdat ze hem niet vinden.
(c) Invisible Children Inc.
Daar wil 'Invisible Children Inc' iets aan doen. Ze willen een 'leger' maken met zoveel mogelijk jongeren die strijden TEGEN de rebellengroep, tegen Kony en vóór de veiligheid van alle kinderen en jongeren in de wereld. Met dit 'leger' is er nu een actie gepland. Iedereen moet Kony bekend maken, want het probleem is dat niemand weet wie hij eigenlijk is. Door hem 'beroemd' te maken en hem extra onder de aandacht te brengen, zal het voor Kony veel moeilijker worden om zichzelf te verstoppen en voelt Amerika meer druk om verder te gaan in hun participatie om Kony te arresteren en de ontvoeringen te stoppen.
Deze oproep geldt voor iedereen: MAAK KONY BEKEND!! Verspreid het filmpje op Facebook en Twitter, zorg ervoor dat al je vrienden hetzelfde doen. En als je nog meer wil doen: deel flyers uit, hang posters op, praat erover... 20 april is de dag waarop iedereen opgeroepen wordt om de grote steden vol te hangen met posters, flyers, doeken met het gezicht van Kony.
Het maakt niet uit wat je doet, hoe groot of klein de actie is die je onderneemt, die ene persoon meer kan het verschil maken. Als alle jongeren in de wereld hetzelfde doel voor ogen hebben, kunnen we ervoor zorgen dat het lukt.
Er is in die 2 dagen dat het filmpje online staat al veel reactie gekomen. Velen willen helpen, maar anderen staan ook zeer kritisch tegenover de actie. Mijn opinie is deze: je hoeft niets te kopen, betalen of doneren aan deze actie. Dat is nu eenmaal iets wat je zelf beslist. Er zijn zoveel non-profit organisaties die als corrupt worden aanzien of kritiek krijgen op wat ze doen. Ik denk dat vooral de boodschap die deze groep brengt belangrijk is. Als wij internetgebruikers kunnen helpen een crimineel te pakken te krijgen door een filmpje te delen een een boodschap uit te dragen, waarom zou je het dan niet doen? Laat de actie bekend worden, als het zo honderden, duizenden kinderen helpt! Er is bij veel zaken al gebleken hoeveel invloed het internet, en dan vooral de sociale media zoals Twitter, Facebook en blogs, kan hebben. Een grote massa kan iets bereiken, en daarvoor hoeft geen geld aan te pas te komen.
Ik vraag jullie een kleine moeite, neem een halfuurtje de tijd om de documentaire te bekijken, het is van levensbelang. En daarna doe je wat je zelf wil. Maar weet dat één kleine klik om het filmpje te delen of Facebook al een groot verschil kan maken!
Ik heb mijn kookkunsten nog eens bovengehaald en Whoopies gemaakt.
Voor mijn verjaardag had ik van twee vriendinnen een kookboek en een bakplaat voor 'Whoopies' gekregen. Dus het werd wel eens tijd dat ik die ging uittesten.
Wat zijn Whoopies? Wel, simpel uitgelegd zijn dat eigenlijk gewoon twee platte cakejes met een crèmeke tussen en het geheel is ongeveer zo groot als een macaron. Lekker dacht ik...
Maar amai, is me dat tegengevallen!
Ik had gekozen voor de Whoopies met chocolade en passievrucht. Het leek een heerlijke combinatie en de foto zag er ook veelbelovend uit. Vertrouw dus nooit een foto in een kookboek...
Ik heb het recept perfect tot op de letter gevolgd. Hieronder kan je eens vergelijken. Boven, de foto uit het kookboek van hoe ze eruit zouden moeten zien, onder hoe ze er in het echt uitzagen.
Kookboek-Whoopies
Echte Whoopies
Ik dacht al dat het niet kon hoor. Er moest meer dan 50 gram cacao én dan nog eens 200 gram pure chocolade in het deeg, dan kan het niet anders dan dat die bruin worden. In het kookboek leek er niet eens chocolade in te zitten...
Ze waren véél te zwaar, er zat echt veel te veel chocolade in en de eieren moesten niet gescheiden worden waardoor ze nog zwaarder waren. Het crèmeke was echt niet lekker, de passievrucht kon fris zijn, maar het kookboek zei dat er nog chocolade bij in moest, en dat was er echt te veel aan...
Volgende keer volg ik gewoon mijn eigen intuïtie. Kookboeken zijn niet te vertrouwen!
Het nieuwe reclamefilmpje vanThe Guardian is naar mijn mening geweldig. Ze willen met dit filmpje duidelijk maken hoeveel invloed media hebben op de mens en de maatschappij. Het leuke eraan is dat ze als voorbeeld het verhaal van de drie biggetje hebben genomen.
De drie biggetjes vermoordden de boze wolf omdat hij het strooien en houten huisje omver had geblazen. Maar de drie biggetjes worden opgepakt, want niemand mag moorden. De sociale media komen op gang en het hele internet schreeuwt om de vrijlating van de biggetjes (ze mogen zichzelf toch verdedigen?). Maar dan blijkt uit tests die in de krant verschijnen dat de wolf astma had en dus nooit die twee huisjes kon omverblazen. Iedereen verandert van mening en zijn in rouw, de wolf had niet gedood mogen worden. Bloemen worden gelegd op straat. Een rechtszaak volgt. Protestacties volgen... enz.
Het is grappig omdat het hier over het absurde sprookje van de drie biggetjes gaat, maar vergelijk het met een bestaand voorval en je zal veel gelijkenissen zien. Mensen hebben snel een uitspraak over iets en de media beïnvloed hen hier zeer sterk in. Eén artikel alleen al kan duizenden mensen van mening doen veranderen en op straat laten komen.
Het laat eigenlijk zien hoe belangrijk de verschillende media zijn, maar dat ze ook moeten oppassen met wat ze schrijven/vertellen, want zij zijn diegenen die het 'echte' nieuws naar de mensen brengt. Het volk gelooft wat er op het nieuws komt, wat er in de krant staat, en de informatie die gegeven wordt moet dan ook zo juist mogelijk zijn.
Hoera aan de journalist!
