Betogen... maar voor wat?

Op 'De Standaard Online' was dit op vrijdag 2 december te lezen:

Het volledige artikel kan u hier lezen.

Ik vind dat men in dit artikel helemaal gelijk heeft!
Het gaat hier over de betoging die men vrijdag hield. Men vertelt in het artikel dat men eigenlijk geen doel heeft om te betogen. Men betoogt tegen het nieuwe regeerakkoord, maar als je naar het regeerakkoord gaat kijken, zie je dat wij er helemaal nog niet zo slecht uitkomen. We moeten besparen, dat is zeker, maar als de politiekers ervoor gezorgd hebben dat wij, de simpele burgers, er zo min mogelijk van voelen, dan is dat toch een goede zaak? Of willen we dezelfde situatie bereiken als in Griekenland? Want daar zijn we naartoe aan het gaan.
Even genoeg over de politieke kant van deze betoging, als je het artikel leest, dan snap je wel wat ik bedoel.

Iets anders wat ik nog wil aanhalen bij deze betoging (en misschien ook wel bij andere van in het verleden). Ik heb al eens in een vorig blogbericht vertelt hoeveel hinder wij, de studenten, en de werkmens die besluit niet te gaan betogen/staken, van deze betogingen ondervinden. Men betoogt maar, en uiteindelijk weet men zelf niet meer waarvoor men eigenlijk die dag betoogt.
Bussen, trams, metro's, ze stonden allemaal stil, en wij mochten het weer zelf gaan uitzoeken. Wat ik zo frappant vond, was dat de treinen wel reden (sommige wel met vertraging, maar ze reden). En weet je waarom? Aja, de betogers moesten toch op één of andere manier in Brussel geraken? Wat is dat nu weer voor een uitleg.
Vrijdag zat ik op de trein van Brussel naar Turnhout. Dit was in de vroege namiddag rond 2 uur. De trein zat overvol. Een vriendin en ik, samen met volgeladen koffers, moesten ons in de trein proppen, we stonden geplet tegen de deur en we hoopten maar dat de deuren niet opeens vanzelf open zouden gaan, je weet maar nooit met die treinen. De trein zat dus vol met betogers die naar huis gingen.
Het erge van de zaak: het waren (bijna) allemaal boertige mensen. De meesten van hen waren zo zat dat ze niet meer wisten wat ze op de trein deden, blikjes bier werden op de grond gegooid zonder enige gene. Luidruchtig gaven ze commentaar op elke treinreiziger die hen voorbij kwam gestapt, om misschien ergens nog een plaatsje te vinden om te gaan zitten.
Hierbij stel ik mij toch enorm grote vragen... Hieruit blijkt dat de meesten van de betogers niet staken voor het doel, maar om zichzelf eens goed te kunnen bezatten op een werkdag. Ik weet zeker dat meer als de helft niet eens wist waarom ze betoogden, en als ze het wel wisten ging het niet verder dan: 'tegen de besparingen'. Maar eigenlijk wist me niet eens wat deze besparingen inhielden, en dat deze eigenlijk heel hard meevielen.
Ik vond het een schande, en was blij toen ik in Turnhout aangekomen was. Nog nooit heb ik met zoveel boertige mensen in een trein gezeten, en zij zouden dan de rechten van ons verdedigd hebben? Ik weet niet goed wat ik daarvan moet geloven.

Flo.