Het was een muziektheatervoorstelling in een abstracte vorm.
Het verhaal situeert zich in het verleden. Uitgehongerde zeelui ontdekken een eiland met dodo’s. Uit honger en omdat ze hun macht willen laten voelen, slachten ze deze dieren af. Zij zijn het die verantwoordelijk zijn voor de uitsterving van deze vogelsoort.
Met één woord omschreven: GENIAAL. Het was fantastisch hoe men humor, absurdisme, muziek en beweging samenbrachten in een ietwat bizar, maar geniaal geheel. De samenwerking tussen fantastische acteurs en regisseur Dimitri Leue brachten dit meesterwerk op.
Het decor was minimalistisch, maar gaf perfect weer wat men moest weten. Enkele touwen vormden het schip, een tafel met stoel de kamer van de kapitein en een verschuifbare vloer het eiland. Meer had je niet nodig. De kledij was ook minimalistisch, in dezelfde lijn als het decor. Men had allemaal gebroken witte kleding, enkel de vorm liet uitschijnen wie ze waren of in welke rang ze behoorden. Zo had de kapitein een hoed op en de aalmoezenier een lang kleed met knopjes. Deze verandering in de kleding liet de belangrijkheid van het personage uitschijnen. Ook attributen bleven tot het minimale. Veren weerspiegelden de dode dodo’s, net zoals het bloed dat men ziet op de kleren van de spelers.
Het fijne van dit minimale, is dat men zo de spelers veel beter aan het werk zag. Hun acteerprestaties werden uitvergroot omdat dit eigenlijk hetgeen is dat het meeste opvalt.
Het was ook super dat men met livemuziek werkte. Geen enkele cd overtreft het live geluid van een cello of eender welk instrument. Dit in combinatie met de bizarre, uitbundige dans door acteurs en dansers maakte het geheel gewoon af!
De acteurs waren super goed en ze stonden er allemaal heel sterk. Ze waren allemaal ietsjes over het randje, en dat maakte het absurde van het stuk nog beter. Het zorgde er ook voor dat alles in dezelfde lijn lag van dit absurdisme: het verhaal, het acteren, de muziek, de dans, de bewegingen en de gedachten er rond.
Omdat het absurde in alles werd doorgetrokken, werd het een geniaal stuk, waar je toch even bij moet nadenken over de achterliggende betekenis. Het was ZEKER de moeite waard!
Schrijver en regisseur: Dimitri Leue
Acteurs: Frank Focketyn, Matteo Simoni, Nico Sturm, Jonas Van Geel, Karel Tuytschaever, Youri De Gussem (stage), Pol Van Den Broek (stage), Reindert Vermeire (stage)
Muzikanten: Benjamin Boutreur, Sam Faes, Antoon Offeciers, Roel Poriau/Tom Wouters, Bruno Vansina
Website van 'HETPALEIS'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten